Ulga na złe długi – zmiany od 2019 roku

Z dniem 1 stycznia 2019 r. termin korygowania podatku VAT w związku z tzw. ulgą na złe długi został skrócony ze 150 na 90 dni.

Podstawa prawna

Ulga na złe długi została uregulowana w ustawie z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, dziale IX, rozdziale 1a „Rozliczenie podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności”. O temacie stanowią dwa artykuły: 89a dotyczący wierzycieli oraz 89b dotyczący dłużników.

Kiedy można zastosować ulgę za złe długi?

Ulga na złe długi to w prostych słowach możliwość skorygowania podstawy opodatkowania oraz należnego podatku od towarów i usług, za które nie otrzymano zapłaty. Istnieje kilka przesłanek i warunków jej zastosowania:

• Jest to przywilej, z którego można skorzystać – podatnik nie ma obowiązku korygowania podstawy opodatkowania i podatku należnego.
• Ulga na złe długi dotyczy wyłącznie podatku należnego z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju.
• Nieściągalność danej wierzytelności musi być uprawdopodobniona – nie może być uregulowana ani zbyta w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu płatności z umowy lub faktury.

Jak zastosować ulgę za złe długi?

Korekty dokonuje się w miesięcznej lub kwartalnej deklaracji VAT 7 albo VAT 7K w części C, w deklaracji za okres, w którym upłynął 90. dzień od terminu płatności. Jeśli nie zostanie to uwzględnione, prawo do ulgi na złe długi podatnik może zrealizować przez korektę deklaracji za właściwy okres.

• Korekty można również dokonać w przypadku części kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.
• Przy korygowaniu deklaracji podatkowej wierzyciel jest zobowiązany do zawiadomienia właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego oraz podania kwot korekty i danych dłużnika, według wzoru zawiadomienia VAT-ZD określonego został przez Ministra Finansów Publicznych. Przesyłanie zawiadomienia wraz z danymi kontrahenta ma na celu weryfikacje dopełnienia obowiązku korekty podatku naliczonego od niezapłaconych faktur przez dłużnika.
  Obowiązek składania druku VAT-ZD zostanie zniesiony od 1 kwietnia 2020 r. (duży podatnik) lub 1 lipca 2020 r. (pozostali podatnicy). Informacje o dokonanej korekcie będą zawarte w deklaracji podatkowej.
• Korekty można dokonać, gdy odbiorcą towaru lub usługi jest osoba albo organizacja zarejestrowana jako czynny podatnik VAT, niebędący w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. (Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji).
• Na dzień poprzedzający złożenie deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, wierzyciel i dłużnik muszą być zarejestrowanymi jako czynni podatnicy VAT, a do dnia złożenia deklaracji VAT należność nie może zostać uregulowana lub zbyta.
• Kolejnym warunkiem ograniczającym czasowo wykonanie korekty jest okres 2 lat od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.
  Jeśli po złożeniu skorygowanej deklaracji podatkowej należność zostanie uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel zobowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Obowiązki dłużnika

Dłużnik w przeciwieństwie do wierzyciela ma obowiązek skorygowania odliczonej kwoty podatku, jeśli nie uregulował należności z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w terminie 90 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie albo na fakturze.

Korekty dokonuje się w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90. dzień od upływu terminu płatności. Nie należy natomiast pomniejszać podatku naliczonego, gdy należność zostanie uregulowana nawet ostatniego dnia okresu rozliczeniowego.

Podobnie jak u wierzyciela, w przypadku nieuregulowania płatności w części, korekty podatku naliczonego należy dokonać odpowiednio do kwoty przypadającej na nieuregulowaną część należności. W przypadku, gdy dłużnik w ostatnim dniu miesiąca, w którym upływa 150. dzień [czy to nie jest błąd, nie powinien być 90. dzień?] od upływu terminu płatności, jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego lub likwidacji, wówczas nie ma obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego. Jeśli natomiast po wcześniejszym dokonaniu korekty, dłużnik ureguluje zaległą należność, wówczas może ponownie zwiększyć podatek naliczany za okres, w którym uregulował należność. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.