W pierwszej części artykułu o zmianach w CIT omówiliśmy modyfikację i odroczenie stosowania przepisów o minimalnym podatku dochodowym. Przedstawiamy kolejne zmiany w podatku CIT od początku 2023 r.
Uchylenie przepisów o „ukrytej dywidendzie”
Przepisy o ukrytej dywidendzie pojawiły się w ramach tzw. Polskiego Ładu 1.0 z mocą obowiązywania od 1 stycznia 2023 roku. Ustawodawca chciał wyłączyć z kosztów uzyskania przychodu tzw. „ukrytą dywidendę”. Czyli koszty poniesione przez podatnika będącego spółką w związku ze świadczeniem wykonanym przez podmiot powiązany z tą spółką lub ze wspólnikiem tej spółki, jeżeli poniesienie tego kosztu stanowi ukrytą dywidendę.
Przy czym koszty stanowić miały ukrytą dywidendę, jeżeli:
- wysokość tych kosztów lub termin ich poniesienia w jakikolwiek sposób są uzależnione od osiągnięcia zysku przez podatnika lub wysokości tego zysku lub
- racjonalnie działający podatnik nie poniósłby takich kosztów lub mógłby ponieść niższe koszty w przypadku wykonania porównywalnego świadczenia przez podmiot niepowiązany z podatnikiem, lub
- koszty te obejmują wynagrodzenie za prawo do korzystania z aktywów, które stanowiły własność lub współwłasność wspólnika lub podmiotu powiązanego ze wspólnikiem przed utworzeniem podatnika.
Dodatkowo ustawodawca wskazał, że przepisów pkt 2 i 3 nie stosujemy w przypadku, gdy suma poniesionych w roku podatkowym przez podatnika kosztów stanowiących ukrytą dywidendę na podstawie tych przepisów, jest niższa niż kwota zysku brutto w rozumieniu przepisów o rachunkowości, uzyskanego w roku obrotowym, w którym koszty te zostały uwzględnione w wyniku finansowym podatnika.
Jednakże zapowiadane przepisy o ukrytej dywidendzie nie wejdą w życie. Ustawodawca uchylił owe regulacje.
Zmiana przepisów dotyczących obowiązku dokumentacyjnego w zakresie tzw. pośrednich transakcji rajowych
Przepisy regulujące obowiązek dokumentacyjny w zakresie pośrednich transakcji rajowych był niemożliwy do zrealizowania przez wielu podatników. Podmioty próbowały realizować obowiązki poniekąd poprzez zbieranie oświadczeń od swoich kontrahentów. Oświadczenia stanowiły, że w zakresie danej transakcji rzeczywisty właściciel należności nie jest rezydentem raju podatkowego. Jak wskazał ustawodawca w uzasadnieniu do projektu ustawy: „Rozwiązania te należy zatem ocenić jako nieproporcjonalne do celu, któremu miały służyć, a także – co istotniejsze – wątpliwe w zakresie możliwości jego osiągniecia”.
W konsekwencji z mocą wsteczną od 1.01.2021 r. został zlikwidowany obowiązek dokumentacyjny w stosunku do tzw. pośrednich transakcji rajowych.
Zmianie uległ również przepis art. 11k ust. 2a u.p.d.o.p.[1] Próg określający obowiązek sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych podniósł się. W przypadku transakcji kontrolowanych z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową lub zagranicznym zakładem położonym na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, próg dokumentacyjny wynosić będzie (z uwzględnieniem przepisów przejściowych):
- 2 500 000 zł – w przypadku transakcji finansowej;
- 500 000 zł – w przypadku transakcji innej niż transakcja finansowa.
[1] art. 11k ust. 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu ustawy z dnia 7.10.2022 r. (Dz.U. z 2022 r. poz. 2180)